صداقت  :

صداقت نخستین بخش کتاب عشق است

 صداقت زمانی ایجاد می شود که هیچ گونه تضادی میان افکار ، الفاظ و اعمال افراد وجود نداشته باشد . این خصیصه اخلاقی باید در ابتدا در درون خود فرد معنا پیدا کند و سپس در برابر دیگران در معرض ظهور گذارده شود .

یک فرد راستگو همواره به وجدان خود می گوید :

من با تو و با تمام انسانهای دیگر با راستگویی برخورد می کنم .

اگر می خواهید صادق باشید باید دقیقا همانطور که فکر می کنید صحبت کنید و رفتارتان نیز دقیقا مطابق گفته هایتان باشد . اگر بتوانید یک چنین اتحاد و هماهنگی میان افکار ، الفاظ و اعمال خود بوجود بیاورید ، می توان شما را به عنوان نمونه کامل یک انسان شریف به دیگران معرفی کرد .

 وجود صداقت در انسان ، به منزله خط سیر انسان به سمت کمال به شمار می رود چرا که ظاهر هر انسان ، آیینه ای از تمایلات درونی است .

اگر کسی بتواند به صداقت روی آورد خود را از رنج های گرانی نجات داده ، چرا که عامل ایجاد بیشتر رنج ها ، دروغ و ریا است .

 دروغ مصلحتی :

از نظر جامعه شناسی فقط زمانی ملزم به بازگو کردن حقیقت هستیم که :

- با گفته های خود موجبات ناراحتی دیگران را فراهم نیاوریم

- باعث ایجاد تعارض روحی روانی و درگیری میان افراد نشویم

- شخصیتمان بد جلوه نکند .

اما : !!!

گاهی آنقدر به دروغگویی خو می گیریم که اصلا متوجه نمی شویم که در حال دروغ گفتن هستیم . صداقت یعنی حقیقت ، حقیقت محض ف حقیقت و نه جز آن .

بهترین مکانی که می توان در آن به تمرین صداقت پرداخت ، وجود درونیتان است . یه ژورنال شخصی برای خود درست کنید و سعی کنید در آن کلیه افکار و احساسات خود را به رشته تحریر در آورید . اجازه دهید تا صداقت از وجودتان سرچشمه بگیرد . در مورد عواطف و عقاید خود در شرایط مختلف با خود گفتگو کنید . سعی کنید با ترس هایتان روبرو شوید . هیچ چیز را از خودتان مخفی نکنید . بعد از چند زمانی که وجودتان با صداقت خو گرفت و خودتان احساس راحتی بیشتری با آن پیدا کردید ، آنگاه می توانید به راحتی ، راستی و درستی را به رابطه های دیگر خود نیز منتقل کنید و با سایرین نیز صادق باشید .