توضیحاتی در مورد هفته اول :

قرار شد در هفته اول ترس رو برای همیشه بذارم کنار . راستش رو بخواهید زیاد موفق نبودم و  به زودی به موفقیتی که باید برسم ، می رسم .ولی راستش  یه خورده از ترس فاصله گرفتم . یعنی یه چیزایی برام روشن شد . یه چیزایی برام مهم شد و یه چیزایی برام بی ارزش شد . در هفته اول تازه فهمیدم که چه حصارهایی دور خودم کشیده بودم . حصار های بی ارزش ، حصارهایی که از روی ترس بوده ، از روی خجالت بنا شده ، واقعا خودم رو محدود کرده بودم با این حصارها .

تازه فهمیدم که باید این حصارا رو جمع کنم و بریزم دور . چقدر منو محدود کرده بود اینها . حصارهایی که همش از روی ترس بود . نمی ذاشت هیچکاری رو انجام بدم . باعث می شد هر وقت از این حصارها می زدم بیرون ، جلو دیگران خجالت بکشم . حصارهایی که باعث شده بود همیشه احساس گناه کنم  یا خیلی کارهایی رو از ترس خجالت کشیدن انجام نمی دادم .در کل بگم خودم رو خیلی محدود کرده بودم.

و اما هفته دوم :

هفته دوم یه چیز جزئی تر از هفته اول هستش ( در حالی که به هم مربوطند ) . هفته دوم رو تصمیم گرفتم که خودم رو از شر گذشته خلاص کنم . چه بسا درد و رنج هایی بوده و هست که در گذشته داشتم و اونها رو همینطور به زمان حال آورده ام .

از قدیم گفته اند : رنج کهنه گذشته می تواند رنج جدید بیافریند .

یه جا یه مطلبی خوندم که نوشته بود : گذشته رو نمی توان تغییر داد ولی اثر آن را با مهربانی در حق دیگری می توان جبران کرد .

من تا بحال یا در آینده زندگی می کردم یا در گذشته . توجه به لحظه کنونی و حال برام دشوار بوده و هست .

- مردمی که در کنار آنها بودم و هستم نمی بینم .

- زیبایی غروب آفتاب رو تا حالا اصلا احساس نکردم .

- هیچ وقت زیبایی یک دسته گل سرخ رو درک نمی کردم .

- لطف پیاده روهای طولانی

- در کنار پدر و مادر و کلیه اعضای خانواده بودن

- گفتگوهای صمیمانه با دوستان  (هر چند کوتاه)

- لحظاتی که با خودم خلوت می کنم

نگرش من در زندگی اینطوری بود که :

گذشته ی سپری شده رو چطور بودم و چطور باید می شد که نشد و آینده ی نیامده رو باید چیکار کنم و چیکار نکنم و این باعث شده بود که اصلا  نتونم زندگی کنم . چون تجربه گذشته من از زندگی چیزی جز ترس و بد رفتاری و کم محلی از دیگران نبوده است بر این باور بودم که همه زندگی همین است .

ولی الان به خودم می گم که :

الان رو دریاب . زیرا زمان حال با ارزشترین زمانی است که در اختیار داریم . همین لحظه و همین ثانیه تمامی چیزیست که دارم . نه فردا و نه هفته آینده ؛ دیروز برای همیشه رفته است و هفته بعد هرگز نخواهد آمد ! . همه آنچه واقعا دارم همین حالا ، همین ثانیه و همین لحظه است .

من باید از درونم ، شرایط بیرونی را معین کنم و برای خود بسازم  .